મારા દીકરા
મારા દીકરા
ક્યારેય એટલો ઊંચો ન થઈશ
કે તારા ખભે માથું ટેકવી કોઈને રડવું હોય
તો સીડી મૂકવી પડે
એટલો બુદ્ધિજીવી પણ નહીં
કે મજદૂરોના વાનથી અલગ લાગે તારો વાન
એટલો ઈજ્જતદાર ન બનીશ
કે મોંભેર પછડાટ ખા
ત્યારે ઊભા થવામાં શરમ આવે
એટલો વિવેકી પણ નહીં
કે મોટાઓની આજ્ઞાનું ઉલ્લંઘન ન કરી શકે
એટલો સભ્ય ન થઈશ
કે અગાસીએ પ્રેમરત કબૂતર-યુગલ
તને અશ્લીલ લાગે
અને કાંકરો ફેંકી બાળકો સામેથી એમને ઉડાડી મૂકે
એટલો સ્વચ્છ ન બનીશ
કે જાત-મહેનતથી મેલા થયેલા કૉલરનો મેલ
લોકોથી સંતાડવો પડે
એટલો ધાર્મિક ન બનીશ
કે ઈશ્વરને બચાવવા
માણસ પર હાથ ઉગામી બેસે
ન તો ક્યારેય એવો દેશભક્ત
કે કોઈ ઘાયલને ઊભો કરવા
ધ્વજ જમીન પર ન મૂકી શકે
એટલો જડ ન થઈશ
કે કોઈ લથડે તો અનાયાસ હસવું આવી જાય
અને ન ક્યારેય એવો સ્વ-કેન્દ્રિત
કે કોઈનું પ્રેમમાં તડપવું કે ભૂખે મરવું
વાર્તા જેવું લાગે..
~ કવિતા કાદંબરી * હિન્દી પરથી અનુવાદ : ભગવાન થાવરાણી
કેટલું હૃદયસ્પર્શી કાવ્ય ને એનો એટલો જ ઉત્તમ અનુવાદ ! એક બાળકને સારો માનવી બનાવવા આનાથી વિશેષ શું જોઈએ?
વાહહહહ…… હ્રદયસ્પર્શી રચના.
જીવનને અખંડિત રૂપે સ્વીકાર કરી એકાંગી વિચારનો કાવ્યાત્મક નિષેધ
વાહ, ખૂબ સરસ સુચનાઓ દિકરાને.
વાહ વાહ ખુબ ઉમદા રચના ખુબ ગમી
કયારેય એવો દેશભકત ન બનીશ…..વાહ વાહ
Avo na thaish Poet’s response to every theme is sensible and display sensitivity Dhanyvad
એક સચોટ સમજ આપતી રચના જે હદયને સ્પર્શી ગઈ… ખૂબ સરસ
તાબેન ધન્અયવાદ કાવ્યવિશ્વની લીન્ક હવે ખૂલે છે