ફૂલોની સાથે ખાર હશે,ક્યાં ખબર હતી!
વ્હાલપમાં છૂપો વાર હશે,ક્યાં ખબર હતી!
એણે દીધેલ ઘાવ રુઝાયા નથી હજી
સંજોગ ધારદાર હશે, ક્યાં ખબર હતી!
હોવાપણું આ કેવું! કે ઉંચકી શકો નહીં!
ખાલીપણાનો ભાર હશે, ક્યાં ખબર હતી!
કાંટા તો રાહમાં હતાં; ઘાયલ થયું હ્રદય,
મિત્રો જવાબદાર હશે, ક્યાં ખબર હતી!
લાગ્યું હ્રદય ભીતર છે સલામત ઘણું બધું
પણ ત્યાંય રાઝદાર હશે ક્યાં ખબર હતી!
જ્યાં રોગના ઈલાજની આશા હતી ઘણી
એ વૈદ્ય ખુદ બિમાર હશે, ક્યાં ખબર હતી!
પામ્યાના સુખથી પણ વધુ ખોયાનું દુખ રહ્યું
એ જિંદગીનો સાર હશે, ક્યાં ખબર હતી!
~ કિરણ ‘રોશન’
સરસ ગઝલ
વાહ ખુબ ધારદાર રચના ખુબ ગમી અભિનંદન
અભિનંદન…..
વાહ સકળ શેર રોચક છે.
ખાલીપણાનો ભાર હોવું બને-અભિવ્યકિત સુંદર
.
કવિયત્રીની વેદના આજની ઘણી બહેનોને લાગું પડતી હોચ એવો સામાજિક મહોલ સર્જાયો છે.
સુંદર ગઝલ
ખુબજ સરસ કૃતિ. જય હો!