છાયા શાહ અને સુસ્મિતા જોષી * Chhaya Shah * Susmita Joshi

એ પાનખર નથી ~ છાયા શાહ

પાંદડાનું પડી જવું

એ પાનખર નથી

વૃક્ષનો નિર્ણય છે

હવે નવું જીવન જીવવાનું.

વિલાતી કળી વચ્ચે વિલાઇ જવું

એ ભ્રમરનું મૃત્યુ નથી

એનો પ્રેમ છે હરપળ સાથે રહેવાનું.

સાગરનું તપીને વરાળ થવું બાષ્પીભવન નથી

સૂર્યની કોશિષ છે

સાગરને નભની સફર કરાવવાનું.

તારાનું ખરી પડવું

એ તેની ગફલત નથી

એની અંતિમ ઇચ્છા છે

પૃથ્વીનું કફન ઓઢવાનું.

વેરાન જંગલો વચ્ચે, ઊંચા બનીને ઊભવું

એ પર્વતનું ગૌરવ નથી

એની મજબૂરી છે

સાવ એકલા બનીને જીવવાનું.

તૃણ પરનું પાણી એ ઝાકળ નથી

એના આંસુ છે

શું નભને મારે ક્યારેય નહીં અડવાનું ?

~ છાયા શાહ

છાયા શાહનું આ વિચારકાવ્ય અનેક પ્રાકૃતિક પરિસ્થિતિઓને જરા જુદી દૃષ્ટિથી નિહાળે છે. ચારેબાજુ પૃથ્વી પર જે કંઇ ફેલાયેલું છે અને એના જે રૂઢ અર્થઘટનો માનવીના મનમાં ગોઠવાઇ ગયાં છે ત્યારે આ જુદો દૃષ્ટિકોણ આંખને અને મનને આકર્ષે છે. અહીં એક કવિનો, એક ચિંતકનો સ્વભાવ પ્રગટ થાય છે.

આ ગદ્યકાવ્યમાં એક પોઝીટીવ એપ્રોચ પડઘાય છે.

દિવ્ય ભાસ્કર > કાવ્યસેતુ 35 > 15 મે 2012

કોરો સફેદ કાગળ ~ સુસ્મિતા જોષી

લખ્યા વિનાનો સાવ કોરો સફેદ કાગળ

આંખ સામે આવ્યો ત્યારે

આંખ બે ક્ષણ તાકી રહી એને જ

એમાં નહીં લખાયેલા શબ્દો

કાળી શાહીથી લિપિબદ્ધ થતાં થતાં

ધીરે ધીરે તાદૃશ બન્યાં

પળવારમાં ઉપસી આવી

ભરચક શબ્દોની ભીડ

આંખ વધુ સ્થિર બની ઉકેલવા મથે

ત્યાં જ

પાંપણ પર આવીને અટકી ગયેલું આંસુ

બધાં જ અર્થઘટનોને બહાર અટકાવી દઇને

ભીતર પ્રવેશ આપે

ઓગળી ઓગળીને આર્દ્ર બનેલી

કાગળની નરી સફેદીને

એનું સફેદ હોવું એટલે શું

આંખોને એ સમજાય એ પહેલાં તો

આંસુએ

એની બધી ભીનાશ ટપકાવી દીધી…..

~ સુસ્મિતા જોષી

કોરો કાગળ, એના પર નહીં લખાયેલા શબ્દોની ભીડ ને એમાં ફરી ફરીને ઓગળી જતી નરી સફેદીની આ વ્યથા-કથા એક આખોય ભૂતકાળ તાદૃશ્ય કરે છે. કાગળમાં પથરાયેલી નરી સફેદી, નરી શૂન્યતાને એ નાનકડું આંસુ ભીતર પ્રવેશ આપી દે છે. પછી આંખો માત્ર માધ્યમ બની રહે છે, આંસુ એ સફેદીની પીડાનો દરિયો બસ ઠલવી જ દે છે…

દિવ્ય ભાસ્કર > કાવ્યસેતુ 78 > 20 માર્ચ 2013