ગજાથી વધારે પીધાં ઝાંઝવાં છે,
બધાં તે દી’થી રણ લાગ્યાં હાંફવાં છે
શબદમાં પડેલા પહાડોના શિખર,
તળેટીમાં રહીને આજ આંબવાં છે.
ખરી ધૂળ ભેગાં મળી જે ગયાં છે,
ફરી આંસુઓ પાપણે ટાંગવાં છે.
બનાવીને દોરો સૂરજના કિરણનો,
એ ઝાકળ હવાના પગે બાંધવાં છે.
ખડક થૈ ગયેલી આ સૂકી લીલાશે,
હરખથી નીતરતાં ઝરણ ટાંકવાં છે.
~ દત્તાત્રય ભટ્ટ
સરસ મજાની રચના ખુબ ગમી અભિનંદન
આભાર
સરસ રચના
વાહ, સરસ, ગઝલ.