મને ચડી ગઈ રોમ-રોમ ટાઢ!
ગાજ નહીં, વીજ નહીં, પૂનમ કે બીજ નહિ-
ઓચિંતો ત્રાટક્યો આષાઢ!
મને ચડી ગઈ રોમ-રોમ ટાઢ!
ઘરમાંથી ઉંબરાની મર્માળી ઠેસ,
છતાં ચાલી હું મીણ જેમ પીગળી!
માજમની રાતે આ મન એવું મૂંઝાણું:
જાણે કે વીંટળાતી વીજળી!
કોને ખબર છે કે ગામ આખું કોરું –
પણ ડૂબ્યાં આ મેડી ને માઢ!
મને ચડી ગઈ…
દરિયાનાં મોજાં તો માપી શકાય,
અરે! ફળિયાની ફાળ કેમ માપવી?
સોળ-સોળ ચોમાસાં સંઘરેલી છતરીને
શેરીમાં કોને જઈ આપવી?
રુદિયામાં ફુવારા ફૂટે છે જાણે કે –
પીલાતો શેરડીનો વાઢ!
મને ચડી ગઈ…
~ દાન વાઘેલા
કુંવારી છોકરીના અરમાન અનેક કવિના ગીતોમાં છલકાયાં છે. એમાંથી બેસ્ટ ગીતોની નાનકડી યાદી બને તો એમાં જરૂર આ ગીતને સ્થાન મળે. ‘ઊંબરાની મર્માળી ઠેસ’ કે ‘પીલાતો શેરડીનો વાઢ’, વાહ શું કલ્પન છે !
સ્વર : હિમાલી વ્યાસ
સ્વરાંકન : આલાપ દેસાઈ
આલબમ : સૂરવર્ષા
વાહ સરસ ગીત
મુગ્ધાનું ગમતીલુ ગીત.અભિનંદન.
વાહ ખુબ સરસ ગીત
સોડસી વયના સંવેદનો સરસ પ્રતિકાત્મક રીતે ઝીલાયા છે.
આપ સૌ સુધી આ ગીત પહોંચ્યું છે. એનો આનંદ મને થાય એ સહજ છે. આભાર 💖🙏
ખૂબ સરસ શબ્દ રચના
ખૂબ સરસ શબ્દ રચના
બહુ જ મઝા પડી..
વાહ….વાહ… દાનભાઈ….
આપનું કાવ્ય હમેશા કંઈક જુદી ભાત હોય છે….કાવ્ય વાંચીને ખુશી ખુશી થઈ ગઈ….એમાંય હિમાલી વ્યાસે તો જમાવી દીધું….
ગૌરવ થાય છે….