🥀 🥀
પનઘટે છલકાતી ગાગર સાંભરે,
દી ઊગે ને રોજ સહિયર સાંભરે.
છેડલો ખેંચી શિરામણ માગતો
વાસીદું વાળું ને દિયર સાંભરે.
ત્રાડ સાવજની પડે ભણકારમાં,
રાતના થરથરતું પાધર સાંભરે.
ઢોલિયે ઢાળું હું મારો દેહ ને,
બાથમાં લઈ લેતી નીંદર સાંભરે.
કાંબિયું ખખડે ને હું ચોંકી ઊઠું,
ઝાંઝરો રણકે ને જંતર સાંભરે.
તાણ ભાભુજીએ કીધી’તી નકર
કોણ બોલ્યું’તુ કે મહિયર સાંભરે.
મા ! મને ગમતું નથી આ ગામમાં
હાલ્ય, બચકું બાંધ, આયર સાંભરે.
~ નયન દેસાઈ (22.2.1946 – 14.10.2023)
🥀 🥀
લંબચોરસ ઓરડામાં એક સમય ઘૂંટાય છે
વક્ર રેખાઓ ક્ષણોની શ્વાસમાં છેદાય છે.
શક્યતાનું એક પણ વર્તુળ નથી પૂરું થતું,
હર ક્ષણે કંપાસની તીણી અણી ભોંકાય છે.
ચાલ, સંબંધોનું કોઈ કોણમાપક શોધીએ,
કે હૃદયને કેટલા અંશો સુધી છેદાય છે.
બે સમાંતર રેખની વચ્ચેનો હું અવકાશ છું,
શૂન્યતાની સાંકળો મારા વડે બંધાય છે.
આરઝૂના કાટખૂણે જિંદગી તૂટી પડે,
ને પછી એ મોતના બિંદુ સુધી લંબાય છે.
~ નયન દેસાઈ (22.2.1946 – 14.10.2023)
મારા પ્રિય કવિને વંદન.. બંન્ને ગઝલો ગઝલના ઇતિહાસની વિશિષ્ઠ ગઝલો… અદ્ભુત…
સાદર સ્મરણ વંદના…
કવિ શ્રી નયન દેસાઈ ને સ્મૃતિ વંદન.
બન્ને ગઝલો ખુબ ગમી સ્મ્રુતિવંદન