કાજલ કરેલી આંખને વાંચી શકે તો વાંચજે,
વાદળ ભરેલી વાતને જાણી શકે તો જાણજે…..
તારા અને મારા ઉપર લખતો રહ્યો જે હેતથી,
એ વારતાના અંતને ધારી શકે તો ધારજે….
કંટક ભલેને મારગે, પણ મોજ કરવી હોય તો,
તું ભાન ભૂલીને સતત નાચી શકે તો નાચજે…..
આ પાર છે મારું નગર ને પાર પેલે તું રહે,
બસ આ રીતે સહવાસ ને માણી શકે તો માણજે….
ચર્ચા ઘણી ફોગટ કરી છે શાસ્ત્રની તેં રાત દી’
જો મૌન થઈને શબ્દને સાધી શકે તો સાધજે….
દિવસો ગયા, વરસો વહ્યાં; અંધાર ઘેરા ઓરડે,
સૂરજ ઉદયનો છે સમય, જાગી શકે તો જાગજે….
ના, સ્હેજ પણ પરવા નથી પાગલ ‘પ્રણવ’ને પ્રાણની,
વહેલી સવારે સ્નેહથી માંગી શકે તો માંગજે….
~ પ્રણવ ઠાકર ‘પાગલ’
જેમણે ઉપનામ ‘પાગલ’ રાખ્યું છે એ વાદળભરેલી વાત કરી જ શકે….
અલબત્ત આંખ માટે ‘કાજલ કરેલી’ને બદલે બીજું કૈંક હોત તો વધુ જામત
પણ આ શરૂઆત ગમી ગઈ
ચોથા શેરમાં, સામસામે કિનારે રહીને પ્રેમમાં જીવ્યા કરવાની વાત પણ ‘ઝીણી’ છે!
વાહ વાહ ખુબ સરસ રચના અને અેટલોજ સરસ આસ્વાદ અભિનંદન
My pleasure 🌷🙏🏽 આભાર
Majani gazal
દિલ થી આભાર .
પ્રણવ
દિલ થી આભાર .
પ્રણવ
લતાબહેન ખૂબ સરસ આસ્વાદ આભાર🌹
મારો આનંદ છે પ્રણવભાઈ
સરસ ગઝલ.
મૌન થઈ શબ્દ સાધના કરવાની વાત બહુ જ સુંદર
નબળી ગઝલ… શેર-સંખ્યા પર પણ કાબૂ રાખી શકાયો હોત