*ફૂલડાંની ફોરમ*
ફૂલડાંની ફોરમને કેમ રે ઝલાય,
એ તો વાયરાની પાંખે ઊડી જાય રે!
વીજળીનું તેજ થીર કેમ કરી થાય,
એ તો આભ કેરા હૈયે વેરાય રે!
નાનેરાં નવાણ દૈને ડૂબકી તગાય,
ઊંડા સમદર શેણેથી મપાય રે!
નીરના પિયાસી તરસ્યા કંઠ કેરી લાય,
ટોયે ઝાંઝવાનાં જળ શેં બુઝાય રે!
ઊંચી મ્હોલાતો, મંદિર, માળિયા, ઝરૂખડે,
ચાકળા ને ચંદરવા બંધાય રે;
આભ કેરા ટોડલે તોરણો ટીંગાડવાના,
મનસૂબા કેમ પૂરા થાય રે!
અણજાણી લિપિ, ભાષા, કિતાબો પઢાય,
ગૂઢા ભાગ્ય કેમ કરીને વંચાય રે!
દર ને દાગીના ઝીણું રેણ દૈ સંધાય,
તૂટ્યા આયખાને શી વિષે તુણાય રે!
– ફૂલડાંની ફોરમને.
– પ્રેમશંકર હ. ભટ્ટ (30.8.1914 *30.7.1976)
*****
*ખેલો હો, રસિયા*
રસરંગની છલકે છાબ,
ખેલો હો, રસિયા! ફાગ! રસરંગની.
કલિ કલિ પર મધુકર ગુંજે કોકિલ બંસી બજાવે;
મલયાનિલની પાંખ પલાણી પરાગ વસંત વધાવે.
ફૂલ્યો ફાગણ, ને ધરતીએ રંગ કેસરી ચોળ્યો;
હૈયેવાટકડે મેંયે તે પ્રીતરંગને ઘોળ્યો!
પ્રણયસિતારી બજી મધુરું, સચરાચર પુલકાવે;
અણદીઠી, અણતોષી ઝંખા અંતરને છલકાવે.
હૈયાનું આસન છે સૂનું, પિયુ ચરણરજ પાડો;
ભવભવની હું ઘેલી ઝંખું મીટ નેહની માંડો.
~ પ્રેમશંકર ભટ્ટ (30.8.1814 – 30.7. 1976)
*****
*તું નાનો, હું મોટો*
તું નાનો, હું મોટો –
એવો ખ્યાલ જગતનો ખોટો ;
આ નાનો, આ મોટો –
એવો મૂરખ કરતા ગોટો.
ખારા જળનો દરિયો ભરિયો,
મીઠા જળનો લોટો ;
તરસ્યાને તો દરિયાથીયે
લોટો લાગે મોટો.
નાના છોડે મહેકી ઊઠે
કેવો ગુલાબગોટો !
ઊંચા ઊંચા ઝાડે તમને
જડશે એનો જોટો ?
મન નાનું તે નાનો,
જેનું મન મોટું તે મોટો.
~ પ્રેમશંકર નરભેરામ ભટ્ટ
પ્રે.ભ. એમની ‘ હું નાનો.. ‘ કાવ્ય માટે ખૂબ જાણીતા છે. પાઠ્યપુસ્તકમાં પણ સામેલ છે. સરળ ભાષા ને અભિવ્યક્તિ એ એમની વિશેષતા છે.
વાહ, ત્રણેય રચનાઓ જાણીતી અને મજાની. કવિ ચેતનાને વંદન.
વાહ, કવિશ્રીની ત્રણેય રચનાઓ બહુ સરસ.