તડકા ! તારા તીર
વીંધતો જાય કોઈ શિકારી કોયલકાબરકીર
દૂર ભાઠોડે આંખ માંડીને ઘાસનો વાળ્યો સોથ
છાંયડા જેવા છાંયડાએ પણ વાડયની લીધી ઓથ
તરકોશીએ તરસ્યા એમાં ગોતવાં ક્યાંથી નીર ?
હળખેડુની ધૂંસરી ઉપર સૂરજ બેઠો હોય
ભોંયના કૂણા દેહને એની ત્રોફતી તીણી સોય
પગ પડે તે મલક એનો, જાય ત્યાં ત્યાં જાગીર..
વાયરા સીમે સૂસવે : હડી કાઢતી આ બપ્પોર
ઝીંક ઝીલે છે તોય ત્યાં પેલી ટેકરીનો ગુલમ્હોર
ઝૂંટવે તું શું જોર ? તું તારે લાવજે તારો પીર..
તડકા તારાં તીર…
~ મનોહર ત્રિવેદી
આ કવિનું આવું જ મજાનું અને એય તડકાનું જ ગીત.. નર્યું ચિત્રાત્મક … જાણે આંખ સામે સીમનો બપ્પોર તાદૃશ્ય થાય છે…
ખૂબ સરસ. તાજા કલ્પનોની સુગંધ લઈ મનોહરભાઇ આ કવિતાથી તરબતર કરી દે છે. છાંયડો પણ વાડની ઓથ શોધે એ પંકિત તડકાની ઉગ્રતા કેવી સચોટ રીતે બતાવે!તડકાના તાતા તીર…….પણ અનોખા.
અદ્ભૂત ગીતોના કવિને સાદર વંદન.
મસ્ત મજાનું ગીત… મજાનું ભાષાકર્મ…
ખૂબ જ સુંદર રચના…તડકો તો તડકો …છેવટે પીર સુધી જોડી દીધો….ખૂબ અભિનંદન…કવિને અને લતાબેન ને પણ…