🥀🥀
એટલો તને ઓળખ્યો, વહાલા
ઓળખું જરાય નહીં,
લાખ લીટીએ લખું તોયે
લખ્યો લખાય નહીં – એટલો.
સૂરજ-તાપની જેટલો તીખો
અડયો અડાય નહીં,
ચંદર-ચાંદની જેટલો મીઠો
ઝાલ્યો ઝલાય નહીં – એટલો.
યુગ યુગોની ચેતના જેવડો
વરણ્યો વરણાય નહીં
જનમોજનમ હેતના જેવડો
પરણ્યો પરણાય નહીં – એટલો.
અંતર-આરત જેટલો ઊંડો
ખેંચ્યો ખેંચાય નહીં
વ્રેહની વેદના જેટલો ભૂંડો
વેચ્યો વેચાય નહીં – એટલો.
~ હસમુખ પાઠક (12.2.1930 – 3.1.2006)
🥀🥀
મારી એકલતા હવે રહી નથી એકલતા.
નીલ આકાશનો ઉઘાડ,
મંદ મંદ હવા,
ઘાસની સુકુમારતા અને ધરતીની હુંફ,
તારી સાથેના ભાંગ્યાતૂટ્યા શબ્દ,
મારા જાગરણના સાથી.
પોઢી જઇશ ત્યારે ઓઢી લઇશ
તારલિયો અંધકાર,
તારી સ્મૃતિ
~ હસમુખ પાઠક (12.2.1930 – 3.1.2006)
🥀🥀
કેવું પરોઢ ઊઘડે (શિશુનું બગાસું!)
આ શ્હેરનું; લથડિયાં ભરતા જતા સૌ
(શું રાતપાળી કરતા મજદૂર?) તારા;
ને સૂર્ય લાલ તીરછી નજરે નિહાળે
હોટેલ લાઈટ્સ હજીયે ભભકી રહેલી.
કેવી બપેાર (ઘરડી પણ વાંઝણી સ્ત્રી)
ચીસો વડે સમૂહને સળગાવી દેતી;
ચારે દિશા તરફથી પવનોય શુષ્ક
બેડોળ વ્યંડળ તણા હિહિકાર દેતા.
ને સાંજ (લિપ્સ્ટિક વડે શણગારી ઓષ્ટ)
ચૂમી રહી સડકને, ગલીકૂંચીઓને;
જાઝી મ્યુઝિક પર સૌ મર્ક્યુરી લૅમ્પ્સ
નાચી રહ્યા; ગટરમાં ઠલવાય તેજ.
આ રાત્રિમાં ભમી રહેલ અનાથ સ્વપ્નો
(ભૂલાં પડ્યાં શિશુ) ઘડી, રડી, જંપી જાતાં.
~ હસમુખ પાઠક (12.2.1930 – 3.1.2006)
@@@
ખૂબ જ સરસ રચનાઓ, પહેલીવાર એમની રચનાઓ માણવા મળી.
સરસ રચનાઓ ખુબ ગમી અભિનંદન કાવ્ય વિશ્વ
વાહ સરસ છે