પંખી
દૂરાતિદૂર એ પંખી ઊડી આવી બેઠું
મારા ખભા પર, શાંત-મૌન!
છતાં એની આંખોમાંથી
દૂરના દરિયાનાં મોજાં ઘૂઘવતાં,
એની કથા કહેતાં મારા ખભે
અથડાતાં’તાં…
એની બિડાયેલી પાંખોમાં
ધોધમાર વરસાદ
કાળઝાળ તલવારધાર ઉનાળો
ને હિમછાયો શિયાળો –
મને એની યાત્રા કહેતા હતા
કોઈ ઋષિની વાણી જાણે વહેતી હતી
ને એમાં હું નિમગ્ન!
થોડી વાર આમ બેસી
એ ઊડી ગયું
છતાંય એ મારા ખભા પર જ છે!
~ સિલાસ પટેલિયા
પંખીની ઉડાન જેવું હળવુંફૂલ અને મૌન વાણી જેવું મર્મીલું.
ખુબ સરસ અભિનંદન
માર્મિક વાત સરળ શબ્દોમાં કહેવાઈ છે.
મર્મજ્ઞ રચના.
પંખીની કવિતા. ખૂબ ભાવસભર કાવ્ય. અભિનંદન. શુભેચ્છાઓ 🌹🌹🌹