રમણ વકીલ ~ વહ્યાં વેગે વર્ષો * Raman Vakil

🥀 🥀

*વહ્યાં વર્ષો*

વહ્યાં વેગે વર્ષો, જીવનજલ સાથે વહી ગયાં:
કદી મેલાં—ઘેલાં, કદીક નીતરાં, શાંત, ઊજળાં;
ધસ્યાં સ્રોતાકારે ગિરિ ઉપરથી ઘોર ખીણમાં,
વહ્યાં તો કો’ કાળે વિપુલ નદશાં સૌમ્ય, ગભીરાં.

વહ્યાં વર્ષો તેમાં વિધવિધ દશાઓ અનુભવી,
રસીલી ઊર્મિઓ, વિષમ ઘટનાઓ ઉર ભરી;
મહેચ્છા, આશા કૈં વિફલિત બની ને કૈં ફળી,
વિષાદે, આનંદે જીવન—ઝરણી સતત ભમી
પહાડો, મેદાનો, વન, રણપ્રદેશો ફરી વળી.

વસ્યાં‘તાં હૈયે જે સ્વજન—સુહૃદો—તે પ્રિય ગયાં:
ચિતામાં પોઢાડ્યા કઠણ હૃદયે ને સ્વનયને
નિહાળ્યા જવાલામાં ભસમ બનતા દેહ, દૃગથી

વહેતાં વારિથી ભસમ ઢગ ઠારી વણી લીધાં
ઉરે આજે સંચ્યાં સ્મરણ—કુસુમો એ જતનથી.  

~ રમણ વકીલ (11.12.1908 – 7.3.1975)

કાવ્યસંગ્રહો ‘ચિત્રલેખા’, ‘અંતિમા’