કુણાલ શાહ ~ ત્રણ ગઝલ * Kunal Shah

🥀🥀

*જોઈએ*

એક, બે બાંધેલ ગ્રાહક જોઈએ,
સ્વપ્નમાં પણ સ્થિર આવક જોઈએ.

હોય પોતાની જણસ ને તે છતાં,
લોકલાજે અન્ય માફક જોઈએ.

માપે જે સંબંધ વચ્ચેના ખૂણા,
મારે એવું કોણમાપક જોઈએ.

બાદમાં મૂર્તિની સૌ પૂજા કરે,
માત્ર બળવાખોર સ્થાપક જોઈએ.

શક્ય છે તમને કરે તૈયાર એ,
આફતોને એક નાયક જોઈએ.

દોસ્ત ખમતીધર બધા છે આપણા,
દુશ્મનો પણ પ્રાણઘાતક જોઈએ.

~ કુણાલ શાહ

પ્રથમ શેરના જ ‘ગ્રાહક’ અને ‘આવક’ શબ્દ જરા ભૂલાવામાં નાખે એમ છે. બીજી લાઇન વાંચતાં આંખ ચમકે ! સંબંધો માપવા માટે પણ જે કોણમાપક માંગે એ કવિ !

દોસ્તની જેમ દુશ્મન પણ જેને કાચોપોચો ન ચાલે, વાહ કવિ !
ગઝલના બધા શેર સરસ થયા છે….

🥀🥀

કૈંક અપવાદો નિયમ થઈ જાય છે,
સત્યનો ચહેરો સતત બદલાય છે.

દોડતા રસ્તાના પગ લથડ્યા હશે?
કે પછી કિસ્સો અહીં ફંટાય છે?

જે સમજની કૂખથી જન્મી હતી,
એ સમસ્યા પુખ્ત વયની થાય છે.

આપણા સંબંધ કહેવત પર ગયા,
તેર તૂટે એક જ્યાં સંધાય છે.

સ્પષ્ટતા કરવા ગયો ઘટના વિશે,
કારણો કારણ વિના અકળાય છે.

~ કુણાલ શાહ

મત્લાના શેર તરત સ્પર્શી જાય એવો. જુઓ, અહીં વાત સત્યના બદલાવાની નથી. સત્યનો ચહેરો જે પહેરીને ફરે છે વાત એની છે. કેમ કે આ ચહેરો બદલાતો રહે છે.

સમજ અને સમસ્યાને જે અનુબંધથી કવિએ જોડી છે એ ગમી જાય એવી વાત છે. સમજની કૂખથી સમસ્યા જન્મે ? હા, કેમ કે સમસ્યા જ્યાં બે વ્યક્તિ હોય ત્યાં થાય અને બંનેમાં સમજ આછીપાતળી થાય એવું બનતું રહે છે.

🥀🥀

પાછળ ફરીને જોઉં છું તો પ્રશ્ન થાય છે
ખાલી સમય પસાર કર્યો કે જીવાય છે?

શિલ્પીની સજ્જતા હવે સમજી શકાય છે
મૂર્તિ ની સાથે કોઈની શ્રદ્ધા ઘડાય છે

એ આખરી સફરનો ચમત્કાર છે જુદો
રાજા ને રંક બેઉ ખુદાબક્ષ જાય છે

સંબંધ તૂટવા છતાં અકબંધ આદતો,
હું મોડો પડવા માંગુ ને વહેલા અવાય છે.

અતડા રહીને આટલા ના હાથ મેળવો
ઉષ્મા વિહીન સ્પર્શથી દાઝી જવાય છે

કરતાલ લાકડી કે પછી એકતારો લઈ
તરબોળ થઈ જવાય તો અનહદ ઝિલાય છે

~ કુણાલ શાહ