કશુંય ના કવિતા સમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીંકવિતાના જ ખાઉ સમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં ખીલે એ પાનખરમાં ને વસંતે થાય વૈરાગીનરી નિત મ્હેંકતી મોસમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં કવિતા એટલે કાગળમાં માનવતાના હસ્તાક્ષરતપાસો સત્વ, રજ ને તમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં કદી એકાંત અજવાળે, કદી આ આંસુઓ ખાળેબનાવે શ્વાસને ફોરમ, કવિતાથી વધુ કંઈ નહીં
રામ રમકડું જડિયું રાણાજી મુને રામ રમકડું જડિયું…. રુમઝુમ કરતું મારે મંદિરે પધાર્યું નહીં કોઈને હાથે ઘડિયું રે મુને રામ રમકડું જડિયું… મોટા મોટા મુનિજન મથી મથી થાક્યા કોઈ વિરલાને હાથે ચડિયું રામ રમકડું જડિયું…….. શૂન્ય શિખરના ઘાટથી ઉપર અગમ અગોચર નામે બનિયું રે મુને રામ રમકડું જડિયું…. બાઈ મીરાં કે’ પ્રભુ ગિરધર નાગર મારું
સામાય ધસી જઈએ, આઘાય ખસી જઈએએકાદ મળે ક્ષણ તો ક્ષણમાંય વસી જઈએ… આમેય વીતવવાની છે રાત સરોવરમાંતો ચાલ, કમલદલમાં આ રાત ફસી જઈએ… એકએક કસોટીમાંથી પાર ઉતરવાનુંહર શ્વાસ કસોટી છે, એનેય કસી જઈએ… આ ફીણ તરંગોના, છે શીખ સમંદરનીરેતાળ કિનારા પર હેતાળ ફસી જઈએ… ઉત્કંઠ હવામાં છે સંગાથ સુગંધોનોહોવુંય હવે ઉત્સવ, આકંઠ શ્વાસી જઈએ… ~
તો, પપ્પા, હવે ફોન મૂકું ?તમને યે મૉજ જરી આવે તે થયું મને ! STDની ડાળથી ટહૂકું….. હૉસ્ટેલને ? … હૉસ્ટેલ તો ફાવે છે…. જેમ કે કાંટામાં સચવાતું ફૂલતોય એ તો ઊઘડે છે… રંગભર્યું મહેકે છે…. ડાળખીમાં કરે ઝૂલાઝૂલ.ફાગણના લીલાકુંજાર કોઈ ઝાડવાનું પાન એમ થાય નહીં સૂકું……..તો, પપ્પા, હવે ફોન મૂકું ? મમ્મીબા જલસામાં ?…બાજુમાં
ચાલ સખી પાંદડીમાં ઝાકળના ટીપાંનીજેમ ફરી જિંદગીને મૂકીએ,ટેરવાનો સ્પર્શ એક ઘટના કહેવાય છેકે લાગણી ગણાય એમ પૂછીએ. વેદના તો અડીખમ ઉભો કંઠાર, જતાં આવતાં જુવાળ ભલે કોતરે,સુખ સાથે આપણો તો જળનો સંબંધ, ક્યાંક રેતી ઢાંકે ને ક્યાંક ઓસરેછીપલાની હોડીને શઢથી શણગાર, ચાલ કાંઠો છોડીને હવે ઝૂકીએ,પાંદડીમાં ઝાકળનાં ટીપાંની જેમ ફરી, ચાલ સખી જિંદગીને મૂકીએ……
ગિરિધર ગુનો અમારો માફ ~ રમેશ પારેખ ગિરિધર ગુનો અમારો માફ તમે કહો તો ખડ ખડ હસીએં, વસીએં જઈ મેવાડ માર અબોલાનો રહી રહીને કળતો હાડોહાડ સાવરણીથી આંસુ વાળી ફળિયું કરીએં સાફ ગિરધર ગુનો અમારો માફ મીરાં કે પ્રભુ દીધું અમને સમજણનું આ નાણું વાપરવા જઈએ તો જીવતર બનતું જાય ઉખાણું પેઢી કાચી કેમ પડી છે જેના
ટપકે છે લોહી આંખથી પાણીના સ્વાંગમાંકાવ્યો મળી રહ્યાં છે કહાણીના સ્વાંગમાં આપણને આદિ કાળથી અકળાવતું હતુંલાવ્યો છું એ જ મૌન હું વાણીના સ્વાંગમાં પૂનમ ગણીને જેમની પાસે ગયો હતોએ તો હતી ઉદાસી, ઉજાણીના સ્વાંગમાં ‘ઘાયલ’ અમારે શુદ્ધ કવિતાઓ જોઈએદાસીના સ્વાંગમાં હો કે રાણીના સ્વાંગમાં~ અમૃત ઘાયલ આજે વિખ્યાત શાયર અમૃત ઘાયલની આ ગઝલ સાંભળો ઓસમાણ મીરના
સૌંદર્યનું ગાણું મુખે મારે હજો ~ મકરંદ દવે સૌંદર્યનું ગાણું મુખે મારે હજો,જ્યારે પડે ઘા આકરાજ્યારે વિરૂપ બને સહુને વેદનાની ઝાળમાંસળગી ઉઠે વન સામટાં,ત્યારે અગોચર કોઈ ખૂણે,નીલવર્ણા, ડોલતાં, હસતાં, કૂણાંતરણાં તણું ગાણું મુખે મારે હજો,સૌન્દર્યનું ગાણું મુખે મારે હજો. સ્વપ્નથી ભરપુર આમારા મિનારાઓ પરેજ્યારે પ્રહારો વજ્રના આવી પડે,નોબતો સંહારની આવી ગડે,ને ધૂળભેગા કાટમાળો પીંખતી,ઉપહાસની ડમરી કદી ઉંચી
સાંવરિયા કાહે હોત નઠોર સાંવરિયા કાહે હોત નઠોર સાંવરિયા, કાહે હોત નઠોર ?ઠાકુર, મૈં ઠુમરી હું તેરીકજરી હૂં ચિતચોર…સાંવરિયા, કાહે હોત નઠોર ? સાવન કી બેચૈન બદરિયાંબરસત ભોલીભાલીગોકુલ કી મૈં કોરી ગ્વાલિનભીતર આંખ ભિગા લીકરજવા મોર : કરજવા તોરસાંવરિયા, કાહે હોત નઠોર ? નંદકુંવર, મૈં જમુના ભઈ નાભઈ ના મધુરી બંસીદહી-મક્ખન કી મિઠાસ લે કરકહાં
બાલમુકુન્દ દવે ~ બંદો અને રાણી સીમને સીમાડે તને જોયો મારા બંદા !પ્રીતચિનગારી પહેલી જોઈજી જોઈજી. એકલ બપોરે તને જોઈ મારી રાણી !અક્કલપડીકી મેં ખોઈજી ખોઈજી….. આંબલાની હેઠ ગોઠ કીધી મારા બંદા !હરખની મારી હું તો રોઈજી રોઈજી. હોઠની ધ્રુજારી તારી પીધી મારી રાણી !હેતભીની આંખ મેં તો લોઈજી લોઈજી….. કંઠમાં ગૂંચાણી મૂંગી વાણી મારા બંદા !નજરુંમાં નજર મેં પ્રોઈજી
